اکثر بیماران با فیزیوتراپی آشنایی بیشتری دارند. فیزیوتراپ‌ها از تمرینات فیزیوتراپی که اجزای اسکلتی – عضلانی خاصی مانند مفاصل آسیب‌دیده و ماهیچه‌های ضعیف‌شده را هدف قرار می‌دهند، برای بهبود عملکرد بیمار استفاده می‌کند.
و اما فیزیاتریست برنامه‌ریز اصلی درمان فیزیکی است، درحالی‌که فیزیوتراپیست برنامه را اجرا می‌کند. آنها ممکن است از لوازم و وسایلی مشابهی مانند دوچرخه ورزشی و تردمیل استفاده کنند. جلسات منظم با فیزیوتراپیست می‌تواند عملکرد بیمار را بازیابی کرده و تحرک او را بهبود بخشد.
تفاوت متخصص طب فیزیکی با متخصص ارتوپدی چیست؟
متخصص پزشکی فیزیکی، پزشکی است که در زمینه طب فیزیکی و توانبخشی (PM&R) آموزش‌دیده است. متخصص این رشته جراح نیست. متخصصان طب فیزیکی اغلب پس از انجام جراحی ارتوپدی و درمان‌های دیگر و همکاری با درمانگران دیگر مانند فیزیوتراپیست و کار درمانگر، برنامه‌های توانبخشی را برای بیماران تنظیم و مدیریت می‌کنند. آنها همچنین برای توانبخشی بیماران پس از صدمات، پس از سکته مغزی و سایر مشکلات عصبی مانند اختلالات تعادل، مشکلات دهلیزی یا سایر انواع ناتوانی فعالیت می‌کنند.
یک متخصص ارتوپدی با اختلالات استخوان‌ها، مفاصل، ماهیچه‌ها، تاندون‌ها و رباط‌ها سروکار دارد و برای انجام جراحی این اندام‌ها آموزش‌دیده است. بسیاری از آنها در جراحی مفاصل، تعویض مفصل، ناهنجاری‌های مادرزادی و غیره تخصص دارند. جراح ارتوپد شرایطی را که بر سیستم اسکلتی – عضلانی تأثیر می‌گذارد درمان می‌کنند. ارتوپدها از جراحی و درمان‌های دیگر برای کاهش درد و درمان مشکل اصلی فرد در سیستم اسکلتی عضلانی استفاده می‌کنند.
پزشکان معمولاً از بیماران می‌خواهند که تا جایی که ممکن است از جراحی اجتناب کنند و به‌عنوان آخرین راه چاره به آن روی‌آورند. بیماران معمولاً برای جلوگیری از جراحی، ابتدا درمان‌های تجویزشده توسط فیزیاتریست را امتحان می‌کنند. بااین‌حال، درصورتی‌که بیمار به این درمان‌های مرسوم پاسخ ندهد و این روش‌ها تسکین کافی ارائه نکنند، پزشک آنها می‌تواند بیمار را به یک جراح ارتوپد ارجاع دهد تا وضعیت را بیشتر ارزیابی کند و تعیین کند که آیا عمل جراحی نیاز است یا خیر.
